- ستاره دان
ستاره شناس، منجم
معنی ستاره دان - جستجوی لغت در جدول جو
- ستاره دان (نَ شی دَ / دِ)
ستاره شناس. (آنندراج). رجوع به ستاره شناس و ستاره شمر شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
دانندۀ راه چاره و علاج، آنکه راه علاج دردی یا اصلاح امری را بداند، چارهشناس، برای مثال بسا چاره دانا به سختی بمرد / که بیچاره گوی سلامت ببرد (سعدی۱ - ۱۴۰)
آنکه چیزی مانند ستاره فرو ریزد، ستاره بارنده، کنایه از اشک ریز، گریان
(کَ رَ / رِ)
لغت نامه دهخدا
شخصی که گوسفند و گاو و امثال آن را به چرانیدن برد. (برهان) (آنندراج). شبان و گله بان. (ناظم الاطباء). ظاهراً مصحف گوازه دار است. (از حاشیۀ برهان چ معین). و رجوع به گوازه شود
(نَ دَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
در بیت زیر، باران ریز. که باران از آن ریزد. که قطرات باران از آن چکد:
بستان چنان شود که ندانیش زآسمان
چون ابر گشت بر رخ بستان ستاره بار.
سوزنی
بستان چنان شود که ندانیش زآسمان
چون ابر گشت بر رخ بستان ستاره بار.
سوزنی
(سِ رَ)
لغت نامه دهخدا
نام حکیم منجمی بوده معاصر و شاگرد جمشید و در علم نجوم، اخترشماری و اخترشناسی مهارت داشته. با تن شناس حکیم که طبیب طبیعی بود مباحثات دارد و در رسالات فرزانگان باستان اندر است. (انجمن آرا) (آنندراج)
(سِ رَ / رِ دَ)
لغت نامه دهخدا
از اسمای محبوب است. (آنندراج) (بهار عجم). معشوقه ای که دندانهای وی مانند ستاره باشد. (ناظم الاطباء) :
دیدم بره آن نگار لب خندان را
وآن ماه رخ ستاره دندان را.
امیرمعزی (از آنندراج)
دیدم بره آن نگار لب خندان را
وآن ماه رخ ستاره دندان را.
امیرمعزی (از آنندراج)
(بِ نُ / نِ / نَ دَ / بِ دَ)
لغت نامه دهخدا
قبه و خیمه و خرگاه برپای کردن. (آنندراج) : بر سر رستم ستاره زده بودند که او را سایه همی داشت، باد برآمد و آن سایه بان بر آن افکند. (ترجمه تاریخ طبری بلعمی).
یکی خیمۀ پرنیان ساخته
ستاره زده جای پرداخته.
فردوسی.
دهی دید خوش دل بدو رام کرد
ستاره زد آنجا و آرام کرد.
اسدی.
فلک فزون شود ار لشکرش ستاره زنند
زمین کم آید اگر دامن خیام کشند.
ابورجائی غزنوی (از آنندراج).
و رجوع به ستاره شود
یکی خیمۀ پرنیان ساخته
ستاره زده جای پرداخته.
فردوسی.
دهی دید خوش دل بدو رام کرد
ستاره زد آنجا و آرام کرد.
اسدی.
فلک فزون شود ار لشکرش ستاره زنند
زمین کم آید اگر دامن خیام کشند.
ابورجائی غزنوی (از آنندراج).
و رجوع به ستاره شود
(نَ رِ تَ / تِ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از اشک فشان. (آنندراج) ، گوهرزاد. گوهرریز:
چرخ مرا وقت ثنای تو گفت
تیر ملک نطق ستاره فشان.
خاقانی.
، درخشان. تابان:
چشمۀ خورشید را سراب شمارد
هر که ببیند رخ ستاره فشانش.
صائب (از آنندراج)
چرخ مرا وقت ثنای تو گفت
تیر ملک نطق ستاره فشان.
خاقانی.
، درخشان. تابان:
چشمۀ خورشید را سراب شمارد
هر که ببیند رخ ستاره فشانش.
صائب (از آنندراج)
(رَ نَ وَ)
لغت نامه دهخدا
دانندۀ چاره. چاره ساز. صاحب تدبیر. و رجوع به چاره ساز شود، دانندۀ علاج دردها. معالج. آنکه علاج و درمان دردها داند:
تو هرچ اندرین کار دانی بگوی
که تو چاره دانی و من چاره جوی.
دقیقی.
بسا چاره دان کاو بسختی بمرد
که بیچاره گوی سلامت ببرد.
سعدی (بوستان).
و رجوع به چاره ساز و چاره گر شود
تو هرچ اندرین کار دانی بگوی
که تو چاره دانی و من چاره جوی.
دقیقی.
بسا چاره دان کاو بسختی بمرد
که بیچاره گوی سلامت ببرد.
سعدی (بوستان).
و رجوع به چاره ساز و چاره گر شود
